FURIA – 3 (Manu Isorna,1 – 2; Manu Carro, 2 – 2 e Manu Isorna, 3 – 2 )
ROIS – 2
Memorable remontada épica do Furia que no minuto 80 perdía 0 a 2.
Ante o numeroso público presente no Ramón Diéguez de Pontecesures, o Furia anticipouse ó nadal agasallando ós seus cun tramo final de partido mais propio dunha película de Alfred Hitchcock.
O Rois foise para o descanso cun marcador de 0 a 2; marcador que aguantou ata que Manu Isorna no 81 puxo o 1 a 2 de penalti. Logo marcaría Manu Carro o 2 a 2 de disparo dentro da area e remataría o festival outra vez Manu isorna, outra vez de penalti, co 3 a 2 definitivo.
Deron os seus froitos os cambios tácticos do adestrador do Furia Marcos Jamardo “Polo” que, anticipandose á lectura do curtido adestrador visitante Augusto Múñiz “Arrigo Sacchi”, lioulla parda remontado o encontro de xeito memorable.
Moitos aplausos ó remate do encontro e para a seguinte xornada esperanos o Porto do Son.
A historia do club nace na década dos 60 ca creación dun pequeno equipo parroquial, chamado o “Rápido de S. Lorenzo”. Anos máis tarde, coa disolución deste primeiro equipo, créase o S.D. Seira, eran os 80. Foi unha época de transición que entregou o testigo ó noso actual Club Deportivo Rois.
No verán do 1996 nace oficialmente o club. Como homenaxe ós nosos antecesores, o C.D. Rois garda as súas mesmas siñas de identidade, plasmadas nos seus cores, o vermello e negro do “Rápido de S. Lorenzo” (1ª equipación), e o verde da S.D. Seira (2ª equipación).
O escudo é unha replica da do concello de Rois, onde destaca claramente o carballo heráldico sobre unha pelota. O do concello, como se pode observar abaixo, ten un carballo sobre unha cuncha de vieira.
Ocasión de ouro que perdemos para puntuar e saír dunha vez por todas dos últimos postos da tabla. O Esclavitud aproveitou dous remates de córner, un en cada parte, para anotar os goles e saír un pouco do follón no que estaba metido (de haber ganado o Furia xa estarían por debaixo).
O domingo recibiremos ó Rois noutro partido dramático ….
DODRO – FURIA; sábado 22, hora 11.15, campo de Chenlo – Laíño.
ALEVÍNS
FURIA – CRUÍDO; sábado 22, hora 11.30, campo de Campaña.
SEGUNDA AUTONÓMICA
ESCLAVITUD – FURIA
Domingo 23, hora 16.00, campo Novo do Doce – A Escravitude (Cruces)
A SD Esclavitud, en castellano ou español, é un equipo histórico de fútbol da comarca do Sar. Aínda que a “Esclavitud” é unha aldea da parroquia padronesa de Santa María de Cruces, esta préstalle o nome o club debido fundamentalmente á sona que ten o santuario alí erguido.
Anque a súa construción data do s. XVIII, as súas oríxes son moi anteriores. Según a tradición, no 1582, o párroco de Cruces encargou unha talla de unha Virxe que instalou sobre unha fonte que había no lugar. No 1732 un enfermo bebeu da súa agua, pediu axuda á Virxe e, ós tres días estaba curado. Este feito provocou a chegada de moitos devotos que, cas súas donacións, fixeron posible a construción do santuario, obra do arquitecto José San Martín. No exterior claman a atención as súas dúas torres e a escalinata de acceso; no interior destacan os retablos do altar maior e outro no que, con imaxes e pinturas murais, cóntanse os feitos que deron orixe ó santuario.
A festa mais destacada neste lugar é a do Rosario, que se celebra o sete de outubro.
Igrexa da parroquia de Santa María de Cruces a cal está composta polas seguintes aldeas :
Primeira vitoria na casa do que vai de temporada nunha tarde fea, chuviosa e gris ante a numerosa afición local que non parou en ningún momento de animar ós nosos para que os tres puntos quedaran na casiña, como así foi.
O peor foron as lesións de Rubén Marín e de Diego “Maleko”, este aínda pendente dunha resonancia para este xoves. Ánimo ós dous.
Tamén perdemos un balón …… a ver se hai sorte e aparece.
Moitas gracias afición, domingo mais e HALA FURIA !!!!!!
FURIA – ABANQUEIRO “B”; SÁBADO 15, HORA 11.30, CAMPO DE CAMPAÑA.
ALEVÍNS
ROIS “B” – FURIA; SÁBADO 15, HORA 12.45, CAMPO DE SEIRA – ROIS.
SEGUNDA AUTONÓMICA
FURIA – OLEIROS; DOMINGO 16, HORA 16.15, CAMPO MUNICIPAL R. DIÉGUEZ – PORTO (PONTECESURES).
San Martiño de Oleiros é unha das nove parroquias que compoñen o concello de Ribeira. Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 1.101 habitantes (555 mulleres e 546 homes) distribuídos en 7 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando contaba con 1.141 habitantes.
A igrexa parroquial é de estilo neoclásico, construída en 1769 e ampliada a mediados do século XIX. Conta cun valioso cáliz do século XVIII.
Nesta parroquia figuran dúas construcións emblemáticas :
o Dolmen de Axeitos, coñecido tamén por Pedra do Mouro e o Hospital do Barbanaza.
Escudo do Atlético Oleiros coroado pola actual representación da coroa real española, a cal non existe como obxecto físico, e unha banda vermella sobre fondo branco que forman as cores principais de este histórico club de fútbol do outro lado da Curota.
A igrexa parroquial é de estilo neoclásico, construída en 
o Dolmen de Axeitos, coñecido tamén por Pedra do Mouro e o Hospital do Barbanaza.